Mobilizers moeten het mogelijk gaan maken

Om deze problemen aan te pakken, zijn zogeheten ‘mobilizers’ benaderd. Deze mobilizers zullen met de ouders van deze kinderen gaan praten en proberen hen bewust te laten worden van het nut en de noodzaak om hun kinderen naar school te laten gaan. Dit klinkt wellicht eenvoudig, maar dat is het helaas niet. Het blijkt dat de cijfers uit de baseline een momentopname waren. Ondanks dat we van deur tot deur hebben gevraagd wie er wonen en of de kinderen naar school gaan, blijkt dat er in de praktijk meestal meer kinderen wonen. Zij gaan vaak niet naar school en verrichten doorgaans (elders) huishoudelijk werk. Die kinderen worden echter wél erkend door de lokale commissies. Daarom hebben wij hen gevraagd om ons te helpen. Deze mobilizers gaan met de ouders praten en kunnen er op deze manier achterkomen om hoeveel kinderen het daadwerkelijk gaat. Vervolgens proberen zij ouders ervan te overtuigen dat kinderen veilig naar school horen te gaan.

SCHOLINGSPROCEDURE

In de nieuwe discussie over het projectplan heb ik de Indiase cultuur wederom beter leren kennen. Mensen in India zijn trots om ergens bij te horen, hieruit is het voorstel ontstaan om middels een ‘ochtendoptocht’ kinderen mee naar school te krijgen. Wanneer bepalende inwoners uit een dorp meelopen, sluiten er vanzelf meer aan. Ook het ophangen van posters of borden aan het woonhuis, met daarop de boodschap dat de kinderen naar school gaan, werkt hier positief. Een andere school die ik bezocht, heeft voor een extra ‘trigger’ (motivatie) gezorgd om kinderen naar school te laten komen. Zij hebben voor de kinderen namelijk dagelijks eten en huisvesting geregeld. Dit initiatief wordt ondersteund door een Amerikaans IT-bedrijf; wat opnieuw aangeeft dat dit probleem door meerdere partijen erkend wordt. Andere plannen die we daarom hebben besproken, hebben betrekking op het oprichten van dit soort hostels in drie van de acht dorpen. Vanaf deze plek kunnen kinderen veilig naar school gaan, worden zij voorzien van voedsel en wordt het volgen van onderwijs gewaarborgd. Dit is vooral nodig, omdat veel ouders uit het gebied seizoensarbeid verrichten en het gebied met kinderen verlaten om tijdelijk elders te werken. Doordat er hostels zijn, hoeven de kinderen niet meer met hun ouders mee te reizen en kunnen ze op school blijven.

DOORZETTINGSVERMOGEN

Hoe tegenstrijdig het wellicht ook klinkt; het project moet ook gefinancierd worden. Regelmatig biedt iemand me een bijdrage aan, maar men wil wel graag dat dit aan tastbaar materieel wordt besteed. De werving van lokale mensen is echter niet tastbaar, maar zorgt wel voor kosten. Wij zien het geld ook liever besteed worden aan tastbare zaken, echter het kost eerst tijd en geld voordat deze stap wordt bereikt. Het is natuurlijk ook belangrijk dat het project door de lokale mensen wordt uitgevoerd en gedragen. Ons geduld en doorzettingsvermogen worden hierdoor flink op de proef gesteld. Hiervan hebben we bij Arte gelukkig meer dan genoeg, maar volledigheidshalve toch deze toelichting.

Het bezoek aan de school liet me nogmaals inzien hoe goed wij het hier in Nederland hebben. De Indiase kinderen staan om 5 uur op en hebben een programma tot half 10 ’s avonds. Er wordt slechts ongeveer een uur van de dag aan spelletjes besteed. Mijn kinderen hebben de luxe dat ze `s morgens al met de tablet kunnen spelen en om 5 uur nog niet uit hun bed hoeven… Deze gedachte bracht me op een nieuw idee. Bij het bezoeken van scholen zag ik dat knuffels, spellen, kleding en ook fietsen meer dan welkom zijn. Ik wil los van ons project hier zeker een inzameling voor starten, dus als u spullen heeft, neem contact op met Arte!